شورشدن ثانویه خاک در منطقه رودشت اصفهان

شور شدن ثانویه خاک با توزیع مجدد املاح در خاک‘ به دلیل ناچیز بودن هوا دیدگی شیمیایی در نواحی خشک‘ دارای اهمیت است. با مطالعات توپوگرافی‘ نوسانات سطح آب زیر زمینی ونحوه بکارگیری و توزیع آب در دشت آبرفتی رودشت اصفهان‘ چگونگی تجمع مجدد املاح درخاک بررسی گردید. ضمن گردآوری آمار سطح آب زیرزمینی به مدت یک سال‘ مشخص گردید که در نواحی با توپوگرفی گود هرگاه امکان زهکشی آب مازاد نباشد نمک در سطح خاک تجمع می یابد. نقش پمپاژ آب در کنترل سطح آب زیرزمینی وکاهش شوری خاک‘ با بکارگیری آبهای کم شور جهت زراعت ‘مناسب تشخیص داده شد. کانالهای خاکی هدایت آب (مادی ها) در شورشدن اراضی موثر بودند. تراسهای رودخانه زاینده رود با ایجاد شرایط عدم یکنواختی در زهکشی طبیعی وگاهی ایجاد نواحی گود در محل بین دو تراس در تجمع نمک موثرند . شیب هیدرولیکی درناحیه مورد مطالعه به دلیل برخورداری اراضی از پستی و بلندی ها (ماکرورلیف) و عدم زهکشی داخلی مناسب ‘ برخلاف شیب هیدرولیکی عمومی منطقه بوده و در نتیجه مانع تخلیه کامل آبهای شوراز منطقه می گردد. با توجه به یک سال مطالعه‘ عمق بحرانی سطح آب زیرزمینی برای جلوگیری از تجمع نمک در خاک 5/2 متر از سطح خاک پیشنهاد می گردد. به اختصار‘ عوامل موثر درتجمع و پراکندگی جلوگیری از تجمع نمک در خا ک 5/2 متر از سطح خاک پیشنهاد می گردد. به اختصار‘ عوامل موثر در تجمع و پراکندگی املاح در خاک منطقه عبارتند از: بافت سنگین اراضی آبرفتی‘ پستی و بلندیها ‘ مادیها و نحوه بکارگیری و توزیع آب.